Het Rijlandsmodel

Ik ben ‘neutraal’ voor dit model. Het Rijlandsmodel heeft meer oog voor andere zaken dan geld en de belangen van de aandeelhouder alleen. Zo is iedereen in dit model even belangrijk. Het gaat dan van werknemers, klanten tot leveranciers. Dit alles is mooi gezegd op papier, maar komt volgens mij niet met de werkelijkheid overeen.  

Doordat de overheid zich afzijdig houdt, neemt dit de vorm aan van neoliberalisme, waar ik geen voorstander van ben. Ik vind dat de overheid een oogje in het zeil moet houden voor de vrije markt. Want op deze manier is er nog steeds een groot verschil tussen de ‘professionals’ en de anderen. Zo gaan zij niet open staan voor kritiek en doen ze waar ze zin in hebben. Er moet hier dus duidelijk verandering in komen zodat iedereen in praktijk ook gelijk behandeld wordt.

Een positief punt is wel dat alles gericht is op een lange termijn. Het gaat dus niet enkel om het voortbestaan van een organisatie, maar ook naar van een langdurige relatie met werk- gevers en nemers onderling.

Bond zonder naam

Bond zonder Naam is een maatschappijkritische beweging die vooral bekend is van de spreuken die uitnodigen tot reflectie, verdieping en verandering. Ze kijken met een kritisch oog naar de maatschappij en brengen acute problemen onder de aandacht. Daarnaast willen ze ook de universele waarden in de kijker zetten. Ik kijk op naar vrijwilligers, ook van andere organisaties, die hulpverlening bieden aan de medemens. Door aandachtig te luisteren naar het ‘waarom’, ‘hoe’ en ‘wat’ mensen zeggen, ontvang je bruikbare gedachten die toch wel iets met je kunnen doen.



Klik hier en kom op de site terecht!

Ik vind Bond zonder Naam origineler dan sommige andere organisaties. Dit komt omdat ze gebruik maken van korte en krachtige spreuken, die heel wat willen zeggen. Ze zetten je aan tot nadenken. Bijvoorbeeld de spreuk van december 2012 is: ‘weer of geen weer, altijd welkom.’ Een zin die gaat over eenzaamheid bij de Belgen. Bond zonder Naam wil hier iets aan doen en lanceerde op 12/12/12 een campagne om zo eenzaamheid bij jezelf en andere te herkennen. Zo zie je dat ze heel wat doen, natuurlijk hebben ze onze hulp nodig! Daarom denk ik dat het interessant is als iedereen per maand eens de spreuk leest en soms mee doen met de campagne voor Bond zonder Naam. Dit stimuleert een positieve samenleving en ik denk dat iedereen dit wil, niet?

Moeten te populaire studies duurder worden?

Ik kan mij vinden in beide standpunten, maar ik volg vooral Michiel Horsten. Ik vind het niet aanvaardbaar dat populaire studies duurder worden. En dit vooral voor de volgende reden: je kan geen studierichting kiezen waar je niet voldoende voor gemotiveerd bent. De richting bepaalt je toekomst, je geluk. Het bepaalt later de ‘zin’ van je leven. Het is alsof de regering je droom afpakt. Mensen hebben het recht om eigen keuzes te maken en staan daar dan ook de volle 100% verantwoordelijk voor als ze later geen werk vinden. ‘Iedere jongere heeft de grootste kans op succes als hij/ zij kiest op basis van zijn persoonlijke interesse en motivatie’, zegt Michiel Hortsen. Het mag niet zijn dat een sociaal zwakkere moet opdraaien om onze arbeidsmarkt in ‘leven’ te houden. Dit door een keuze te maken waar hij/ zij niet volledig achterstaat.

Misschien is het beter om werklozen, 50+-ers,… een korte basiscursus te geven voor beroepen waar men naar ‘schreeuwt’ dan het inschrijvingsgeld te doen stijgen. Als er jongeren zijn die graag burgerlijk ingenieur of chemie willen studeren vind ik dat de overheid het studiegeld mag doen dalen. Natuurlijk is dit laatste idee wat onrealistisch omdat men ergens het geld vandaan moet halen. Door enkele richtingen ‘goedkoper’ te maken, verliezen ze geld omdat dit niet gecompenseerd wordt met iets anders.

KMS – Kerkwerk multicultureel Samenleven

Iedereen heeft een kijk op het leven, een persoonlijke levensbeschouwing. Deze kijk moeten we trachten te respecteren. Maar soms kan de visie ook te ver gaan.

Racisme en discriminatie zijn aspecten waar we soms dagelijks mee geconfronteerd worden (op het nieuws, in de omgeving,…). Er heersen in ons land verschillende culturen en subculturen (postmoderniteit). Tegenwoordig stijgt de immigratie in ons land. Ikzelf ben geen racist, maar ik vind dat er nu een ‘stopknop’ moet zitten op de immigratie. Ik zie het, zoals velen als een kwestie van grens- en grondgebiedbewaking. Vluchtelingen, asielzoekers krijgen soms een huis toegewezen in België. Waardoor de plaats voor ‘ons’ verkleint.

Deze visie op o.a. immigratie wil KMS veranderen. Ze willen het oorspronkelijke ‘vertrekverhaal’ van immigranten aanhalen. Hun hoofddoel is eigenlijk om personen en groepen te ontwikkelen zodat ze een interactie of dialoog met elkaar kunnen aanvatten. Hierdoor wordt onze samenleving wat ‘gezonder’ en dalen de vernederende houdingen.

Ik vind het een zeer mooi initiatief. Moest ik het verhaal, de oorzaak weten van enkele immigranten, denk ik dat mijn mening zou herzien.

Op de site van het KMS vind je verschillende nieuwsfeitjes, religieuze evenementen uit je regio. http://www.kms.be/?menu_id=46

50+ en afgeschreven

 (klik op afbeelding)

In onze maatschappij moet alles jong en piepjong zijn. Wanneer iemand door omstandigheden (recent voorbeeld: Ford Genk) op zijn/ haar 45^e ontslagen wordt, is het enorm moeilijk om een nieuwe job te vinden. Ik vind het zo jammer dat mensen op hun leeftijd beoordeeld worden.

In het filmpje is Freddy De Bosscher maar liefst 200 keer gaan solliciteren zonder enig resultaat. Ook al heeft hij een universitair diploma en was hij succesvol in zijn vorige job, dan nog nemen ze hem niet aan. Vervolgens kan het een deuk in je zelfvertrouwen brengen en zijn de dagen thuis eentonig.

In Vlaanderen zitten maar liefst vijftigduizend 50+ers zonder werk. Amper 3 % daarvan vindt opnieuw werk. Vooral laaggeschoolden hebben het moeilijk. Dit komt wellicht doordat fabrieken steeds meer en meer automatischer gaan werken, waardoor mensen niet meer nodig zijn. De mensen die er nog zijn, zullen jonge werknemers zijn. Tegenwoordig moet alles in zo’n kort mogelijke tijd een zo hoog mogelijk rendement (= opbrengst) realiseren. Aan de andere kant is onze loonpolitiek het grootste probleem. Vaak denkt de werknemer dat 50+ers te ‘duur’ zijn. Soms is dit ook wel het geval, maar niet altijd.

Ik vind dat 50+ers dezelfde kans moeten krijgen dan een 25^e jarige. Wie een loyale werknemer zoekt kan dit bij een 50+er vinden, doordat hij/ zij de komende 15 jaar niet meer van werk verandert.

Cohousing

Cohousing is te vergelijken met een bouwgroep (groep mensen die hun krachten bundelen in een woonproject) In het begin stelde ik me hier enkele vragen bij, maar na het lezen van de volgende site (http://www.cohousingplatform.be/index.php?option=com_content&view=article&id=49&Itemid=117)  ben ik ervan overtuigd dat cohousing weldegelijk perfect past in onze maatschappij.

 Enkele voordelen die cohousing met zich meebrengt:

-       Als je enkele gemeenschappelijke ruimtes voorziet, kun je regelmatig gezamenlijk de maaltijd gebruiken. Dit onderhoudt de sociale band en biedt tijdwinst doordat in groep kan worden gekookt.

-       Er wordt onder andere gebruik gemaakt van carpooling = stimuleert het milieuvriendelijke gedrag. De fiets en het openbaar vervoer zijn evenwel de eerste keuze vervoersmiddelen.

-       Kinderopvang of crèches vormen geen enkel probleem doordat er altijd iemand is  die een oogje in het zeil houdt.

-       Wanneer luxeproducten dienen te worden gekocht vormt men groepjes om die aan te kopen.

è Zo breng je respect op voor het materiaal, voor elkaar.

è Men leert eigen verantwoordelijkheid te dragen.

è Doordat je producten of andere zaken moet leren kiezen, heerst er democratie van binnenuit. Via een consensus leer je met elkaar vergaderen en overleggen.

è Dit is misschien een extra voordeel voor het kind. Als het later groepswerk zal doen, zal het al weten welke technieken je tijdens een overleg kunt toepassen.

-       Vandaag is er een tekort aan woningen. Door cohousing maakt men efficiënter gebruik van de ruimte, doordat huizen dichter op elkaar worden geplaatst.

-       Iedereen is anders, iedereen heeft zijn eigen talenten. Er heerst een spontane uitwisseling en deelt de vaardigheden, kennis,… met elkaar.

-       Het is ook een intergenerationele woonvorm. Bij het kiezen van een site of in de ontwerpfase van de bouw –en/ of verbouwingen houdt men rekening om de wooneenheden zowel kind- als seniorvriendelijk in te richten.

Wat doen wij met onze wereld dat zovele jongeren er niet meer in willlen leven?

Inspiratie: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=F33FBPJ6

Zoals in het artikel wordt vermeld, speelt de ‘waarom- vraag’ door ons hoofd wanneer er iemand uit het leven stapt. Volgens mij kan niemand een antwoord geven waarom iemand zelfmoord pleegt. Ik denk dat het vooral te maken heeft met de vele problemen waar de persoon op dat moment mee te kampen heeft. Vaak pleegt men zelfmoord omdat men depressief is, het leven niet meer aankan, na een ruzie, na pesterijen, na een liefdesbreuk, na tegenvallende resultaten, bij een negatief zelfbeeld, toekomstbeeld,...

 

Ik vind dat we de oorzaak voor een groot deel in de schoenen kunnen schuiven van de maatschappij. Tegenwoordig ligt de nadruk op het ‘succes’ dat men moet behalen. Mensen die dit niet kunnen, voelen zich mislukt. Ze worden als de ‘zwakkelingen’ beschouwd. Zo voelen ze zich verlaten doordat ze familie of vrienden van zich afstoten.
Daarnaast moeten de ‘volwassenen’ een voorbeeldfunctie aannemen, helaas is dit niet altijd het geval. De maatschappij heeft deze volwassen mensen ‘gecreëerd’  
(= gericht op succes, gericht op het geld,…). Duizenden jongeren weigeren daarom om volwassen te worden.

 

Aan de ene kant begrijp ik hen, maar aan de andere kant vind ik dat zelfmoord toch vrij egoïstisch is. Iemand die uit het leven stapt, doet mensen in zijn/ haar omgeving veel verdriet aan. Die persoon denkt op dat moment enkel aan zichzelf. Hij/ zij wil niet meer bestaan, maar denkt niet aan de gevolgen en de leegte die men nalaat bij vrienden, familie,… 

De laatste tijd schrik ik er niet meer van als er iemand zelfmoord heeft gepleegd. Het gebeurt steeds vaker. We staan in Europa aan de top van de landen waar zelfmoord… Niet iets om fier over te zijn… voorkomt.

'I have a dream'

Volgens mij hebben alle kleurlingen dezelfde droom als Martin Luther King. Racisme blijft een maatschappelijk probleem dat nog steeds niet is opgelost. Vele mensen geloven dat dit probleem nooit zal worden opgelost. Ik denk in tegenstelling tot de meeste dat er wel ooit een tijd zal komen waar zwarte jongens en meisjes hand in hand zullen lopen met blanke jongens en meisjes. Waar iedereen vrij is om te gaan en te staan waar hij/ zij wil. Dit is natuurlijk niet vanzelfsprekend en is ook nog niet voor direct, maar er is toch enige evolutie te bespeuren...

 

Martin Luther King was de eerste zwarte die een grote stap heeft gezet in de racistische maatschappij. Zijn opvolger was Barak Obama, de voorlopige president van Amerika. Dat een kleurling vandaag aan het hoofd van de wereld staat had niemand ooit gedacht.  Net zoals Martin wil Barak dezelfde droom volgen. Tegenwoordig voelen de ‘blanken’ zich nog altijd beter dan de ‘zwarten’. Ik vind dat je iedereen gelijk moet behandelen, ongeacht kleur, afkomst of geaardheid. Vandaag is dit zeker nog niet zo vanzelfsprekend maar ik geloof dat er ooit wel zo’n dag komt.

Opgroeien in verbondenheid - Anouk Depuydt

Inspiratie: http://www.opgroeieninverbondenheid.nl/

Ik vind dat je de medemens, het materiële, de natuur,… pas respectvol kunt behandelen als je enig respect hebt voor jezelf. Je moet jezelf eerst leren aanvaarden, je goed in je vel voelen vooraleer je dit bij de ander kunt toepassen.

Kinderen hebben positieve ervaringen nodig waarin ze zich verbonden voelen met zichzelf, de ander, materiële dingen, de maatschappij, de natuur. Het is dus belangrijk dat je met de kinderen over hun gevoelens en verlangens praat.

Stimuleer het kind om in de natuur veel om zich heen te kijken en zich te verwonderen. Laat hen naar de stilte luisteren. Wanneer je met het kind van kleins af een band opbouwt in de vijf levensdomeinen van Anouk Depuydt, gaan de kinderen zich hierdoor meer inzetten en verantwoordelijkheid opnemen.

Omgevingscirkels opgesteld door Anouk Depuydt:

Living Values op school...

In onze samenleving moeten we o.a. kunnen omgaan met de andere, respect tonen voor elkaar, samenwerken, verdraagzaam zijn,… Dit kun je pas op een ander toepassen als je het zelf ‘bent’. Ik licht deze stelling toe a.d.h.v. enkele voorbeeldjes:

-       Je moet eerst zelfrespect hebben vooraleer je respect kunt tonen voor een ander.

-       Een gezonde dosis zelfrespect is de algemene waardering van iemand ten opzichte van zichzelf. Hoe beoordeel ik mezelf? Welke successen kan ik behalen?

-       Wees positief en kijk altijd naar een oplossing.

-       Verban je negatieve gedachten (zoals: ‘het zal me niet lukken’, ‘ik ben te dik’, ‘ik ben te dom’,…

 

Living Values vind ik een erg goed initiatief. Op school biedt ze workshops aan over hoe je het kind laat weten dat het uniek is. Ze gaan uit van het positieve en door de jongere te waarderen vergroot men zijn zelfrespect en vergroot men zijn slaagkansen op elk gebied. Het kind ontdekt zo wat het voor een ander kan betekenen. Living Values stimuleert het kind om zonder oordeel naar zichzelf en anderen te kijken. 

 

Dit is geen gemakkelijke opdracht, maar wel de moeite waard. Via deze workshops leren kinderen dat ze belangrijk zijn in de maatschappij, dat ze elk hun eigen talenten hebben. Ze zullen stapsgewijs leren hun eigen verantwoordelijkheid op te nemen en bewust beslissingen leren maken.

 

 

 

Wij zijn een stuk de oorzaak -- Idee 1 Paul Verhaeghe

Het is menselijk als wij de problemen op anderen schuiven. De problemen van ‘het systeem’ (bijvoorbeeld zinloos geweld, verkrachtingen,…) ligt zogezegd buiten ons, ligt bij de ander (= de allochtoon, de profiterende werkloze, de graaiende bankier,…) maar niets is minder waar. De vijand zit zelf in ons denken en in ons gedrag. Om de maatschappij zelf te veranderen moeten we beginnen bij onszelf.

Hoe we dit moeten aanpakken is natuurlijk niet vanzelfsprekend. Allereerst moeten we beginnen met enige afstand te nemen van het egoïsme, het agressieve, het competitieve.

è Anderen kunnen ook succes hebben. Je moet niet altijd de beste willen zijn.

è Ook de manier van denken moet veranderen. Telkens de vraag stellen: hoeveel brengt het op voor mij? iss een teken van egoïsme. Misschien moet je eerst nadenken over: is dat leuk, ga ik mij amuseren?
è Kiezen voor het ‘willen samenwerken’. Door met anderen samen te werken en iets te betekenen voor de ander, krijgen we zo erkenning en voelen we ons beter. We moeten tijd maken voor de ander, naar elkaar luisteren en elkaar proberen te begrijpen. Wanneer er zich een noodgeval voordoet bijvoorbeeld een vriend belt en zegt dat hij het niet meer ziet zitten, dan zouden we op dat moment alles moeten laten vallen en voor hem tijd vrijmaken.





Als we deze dingen allemaal proberen toe te passen op onszelf dan zal de maatschappij veel beter worden. Dan zal er min of meer geen machteloosheid ontstaan en zo zal zinloos geweld worden uitgesloten. Er is natuurlijk erg veel werk aan de winkel, te beginnen bij onszelf. Laat ons in de eerste plaats zorgen voor het ‘goede’.

Het onderwijs van tegenwoordig... -- Idee 2 Paul Verhaeghe

Zoals in de vorige blog al vermeld, worden de mensen geconfronteerd met schaamte, vernedering en horen als het ware bij de ‘losers’, de ‘mislukkelingen’. Een oorzaak hiervan is volgens Paul Verhaeghe (psycholoog en psychoanalyticus) het onderwijs.

·         Vroeger	·         Nu
Het onderwijs moest hoogopgeleide burgers afleveren die bijdragen tot een betere maatschappij.	Men ‘moet’ kiezen voor een winstgevende opleiding = competentiegericht Zelfs kleuters moeten getest worden zodat ze in de juiste economische richting kunnen worden geduwd.

 

Competentiegericht onderwijs:

In het begin had men erg nobele doelstellingen. Men wou namelijk uitgaan van vaardigheden die belangrijk zijn in het beroepsleven. Zo krijgen alle jonge mensen de kans om hun eigen weg uit te gaan.

Op vrij korte tijd waren niet alleen de praktische competenties belangrijk (bv. talenkennis), maar ook de persoonlijkheidskernmerken (bv. flexibel zijn). De mens wordt gezien als ‘manager van het leven’. Jongeren moeten zichzelf beschouwen als een bedrijf. Door hun kennis en vaardigheden kunnen zij hun marktwaarde verhogen. Het neoliberalisme + onderwijs heeft de mens dus zo ontwikkeld dat men zich automatisch afvraagt: wat brengt het op voor mij? Een teken van egoïsme en materialisme.  

 

Het onderwijs is door de jaren heen dus erg veel veranderd. Jongeren mogen als het ware niet meer zelf kiezen wat ze willen. Stel nu, er is een jongen en hij twijfelt tussen de studies burgerlijk ingenieur of dokter. Een doorslaggevende rol zal zijn dat dokter meer opbrengt. Dit zal hij ook te horen krijgen van de buitenwereld. Dus kiest hij maar voor dokter…terwijl we vroeger deden waar we zin in hadden. Hoeveel het opbracht speelde niet zo’n doorslaggevende rol. Ik vind dat het onderwijs wat moet aangepast worden zodat jongeren deze vraag niet meteen gaan stellen. Hoe men dit moet aanpakken is een andere vraag…

 

Pestgedrag -- Idee 3 Paul Verhaeghe

Vroeger gebeurde pesten enkel op school. Ouders klaagden tegen de juf/ meester dat hun kind wordt gepest. Nu doen ze het zelf… Ik vind dat pesten nergens door de beugel kan en zeker niet bij volwassenen. Dit duidt op weinig respect voor elkaar. Momenteel heerst er onder de mensen amper solidariteit. Hierdoor houden ze geen rekening met de andere. Ze reageren zich af op de zwaksten, soms door jaloezie, soms door frustratie (ze willen op ‘iemand’ de schuld geven van hun mislukking).

Met als gevolg…

• Er ontstaat faalangst = angst om geen succes te hebben. Wanneer je geen succes hebt hoor je bij de ‘zwaksten’. Gevolg? De frustraties van anderen worden op jou afgereageerd.
• Aantasting van het zelfrespect.
• Je gaat de volgende vraag stellen: wie heeft mij nog nodig? à antwoord? = niemand. Je voelt je mislukt, je krijgt geen respect van anderen, geen succes,… Je voelt je overbodig in deze ‘wereld’. Een gevolg hiervan kan zelfdoding zijn.
• Daarnaast mogen mensen niet meer autonoom, zelfstandig denken en werken. Werkgevers leggen op hoe alles moet. Werknemers worden vaak als kinderen behandeld. Zo gaan ze volwassen mensen kinderlijk reageren. (bv. bedrog, leugens, woedeaanvallen,…)

Het lijkt wel een vicieuze cirkel. Eenmaal je als ‘zwakkeling’ benoemd wordt, gaat het steeds bergaf… (deuk in het zelfvertrouwen). Je kunt er alleen maar uitgeraken door succes te behalen. Als je er blijft inzitten kan de zelfmoordgedachte opduiken.

In het volgend, aangrijpend filmpje ziet u verschillende mensen die praten over hun ervaring, gedachten over zelfmoord. (Klik op het woord)

Het neoliberalisme als ramp op maatschappelijk vlak -- Idee 4 Paul Verhaeghe

In onze maatschappij duikt de term ‘neoliberalisme’ vaak op. De overheid schuift meer taken van zich af ten gunste van het bedrijfsleven met als gevolg dat het op maatschappelijk vlak mislukt. Men heeft het volgende wetenschappelijk aangetoond en hier kan ik mij ook in vinden.

Hoe groter de inkomensverschillen à hoe meer mentale stoornissen, tienerzwangerschappen, kindersterfte, agressie, pillen, drugsgebruik, criminaliteit,…
à hoe lager de gemiddelde levensverwachting, lichamelijke gezondheid, onderwijsresultaten, gevoelens van veiligheid en geluk,…

Wat mij vooral opviel is dat deze resultaten voor alle lagen van de bevolking gelden. Meestal zou je denken dat mentale stoornissen enkel bij de laagste sociale klassen voorkomt, maar niets is minder waar. Ik denk dat het vooral komt omdat we ons willen bewijzen, succes willen behalen. Wanneer dit niet lukt vlucht men in drank, pillen,…

Bijvoorbeeld:

Een vrouw die wil op het werk succes en aanzien krijgt, financieel beloond wordt, krijgt van haar collega’s weinig respect. Hierdoor voelt ze zich minder goed in haar vel en grijpt ze naar ‘alcohol’,‘drugs’ en pillen in de hoop dat die haar zullen helpen. Uiteindelijk gaat haar gezondheid achteruit. Ze heeft ook niet meer het gevoel dat ze gelukkig is. Een volgende stap kan zelfmoord zijn… (zie volgende blog)

Het economische, maatschappelijke en psychologische hangen op de één of andere manier sterk aan elkaar.