KMS – Kerkwerk multicultureel Samenleven

Iedereen heeft een kijk op het leven, een persoonlijke levensbeschouwing. Deze kijk moeten we trachten te respecteren. Maar soms kan de visie ook te ver gaan.

Racisme en discriminatie zijn aspecten waar we soms dagelijks mee geconfronteerd worden (op het nieuws, in de omgeving,…). Er heersen in ons land verschillende culturen en subculturen (postmoderniteit). Tegenwoordig stijgt de immigratie in ons land. Ikzelf ben geen racist, maar ik vind dat er nu een ‘stopknop’ moet zitten op de immigratie. Ik zie het, zoals velen als een kwestie van grens- en grondgebiedbewaking. Vluchtelingen, asielzoekers krijgen soms een huis toegewezen in België. Waardoor de plaats voor ‘ons’ verkleint.

Deze visie op o.a. immigratie wil KMS veranderen. Ze willen het oorspronkelijke ‘vertrekverhaal’ van immigranten aanhalen. Hun hoofddoel is eigenlijk om personen en groepen te ontwikkelen zodat ze een interactie of dialoog met elkaar kunnen aanvatten. Hierdoor wordt onze samenleving wat ‘gezonder’ en dalen de vernederende houdingen.

Ik vind het een zeer mooi initiatief. Moest ik het verhaal, de oorzaak weten van enkele immigranten, denk ik dat mijn mening zou herzien.

Op de site van het KMS vind je verschillende nieuwsfeitjes, religieuze evenementen uit je regio. http://www.kms.be/?menu_id=46

50+ en afgeschreven

 (klik op afbeelding)

In onze maatschappij moet alles jong en piepjong zijn. Wanneer iemand door omstandigheden (recent voorbeeld: Ford Genk) op zijn/ haar 45^e ontslagen wordt, is het enorm moeilijk om een nieuwe job te vinden. Ik vind het zo jammer dat mensen op hun leeftijd beoordeeld worden.

In het filmpje is Freddy De Bosscher maar liefst 200 keer gaan solliciteren zonder enig resultaat. Ook al heeft hij een universitair diploma en was hij succesvol in zijn vorige job, dan nog nemen ze hem niet aan. Vervolgens kan het een deuk in je zelfvertrouwen brengen en zijn de dagen thuis eentonig.

In Vlaanderen zitten maar liefst vijftigduizend 50+ers zonder werk. Amper 3 % daarvan vindt opnieuw werk. Vooral laaggeschoolden hebben het moeilijk. Dit komt wellicht doordat fabrieken steeds meer en meer automatischer gaan werken, waardoor mensen niet meer nodig zijn. De mensen die er nog zijn, zullen jonge werknemers zijn. Tegenwoordig moet alles in zo’n kort mogelijke tijd een zo hoog mogelijk rendement (= opbrengst) realiseren. Aan de andere kant is onze loonpolitiek het grootste probleem. Vaak denkt de werknemer dat 50+ers te ‘duur’ zijn. Soms is dit ook wel het geval, maar niet altijd.

Ik vind dat 50+ers dezelfde kans moeten krijgen dan een 25^e jarige. Wie een loyale werknemer zoekt kan dit bij een 50+er vinden, doordat hij/ zij de komende 15 jaar niet meer van werk verandert.

Cohousing

Cohousing is te vergelijken met een bouwgroep (groep mensen die hun krachten bundelen in een woonproject) In het begin stelde ik me hier enkele vragen bij, maar na het lezen van de volgende site (http://www.cohousingplatform.be/index.php?option=com_content&view=article&id=49&Itemid=117)  ben ik ervan overtuigd dat cohousing weldegelijk perfect past in onze maatschappij.

 Enkele voordelen die cohousing met zich meebrengt:

-       Als je enkele gemeenschappelijke ruimtes voorziet, kun je regelmatig gezamenlijk de maaltijd gebruiken. Dit onderhoudt de sociale band en biedt tijdwinst doordat in groep kan worden gekookt.

-       Er wordt onder andere gebruik gemaakt van carpooling = stimuleert het milieuvriendelijke gedrag. De fiets en het openbaar vervoer zijn evenwel de eerste keuze vervoersmiddelen.

-       Kinderopvang of crèches vormen geen enkel probleem doordat er altijd iemand is  die een oogje in het zeil houdt.

-       Wanneer luxeproducten dienen te worden gekocht vormt men groepjes om die aan te kopen.

è Zo breng je respect op voor het materiaal, voor elkaar.

è Men leert eigen verantwoordelijkheid te dragen.

è Doordat je producten of andere zaken moet leren kiezen, heerst er democratie van binnenuit. Via een consensus leer je met elkaar vergaderen en overleggen.

è Dit is misschien een extra voordeel voor het kind. Als het later groepswerk zal doen, zal het al weten welke technieken je tijdens een overleg kunt toepassen.

-       Vandaag is er een tekort aan woningen. Door cohousing maakt men efficiënter gebruik van de ruimte, doordat huizen dichter op elkaar worden geplaatst.

-       Iedereen is anders, iedereen heeft zijn eigen talenten. Er heerst een spontane uitwisseling en deelt de vaardigheden, kennis,… met elkaar.

-       Het is ook een intergenerationele woonvorm. Bij het kiezen van een site of in de ontwerpfase van de bouw –en/ of verbouwingen houdt men rekening om de wooneenheden zowel kind- als seniorvriendelijk in te richten.

Wat doen wij met onze wereld dat zovele jongeren er niet meer in willlen leven?

Inspiratie: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=F33FBPJ6

Zoals in het artikel wordt vermeld, speelt de ‘waarom- vraag’ door ons hoofd wanneer er iemand uit het leven stapt. Volgens mij kan niemand een antwoord geven waarom iemand zelfmoord pleegt. Ik denk dat het vooral te maken heeft met de vele problemen waar de persoon op dat moment mee te kampen heeft. Vaak pleegt men zelfmoord omdat men depressief is, het leven niet meer aankan, na een ruzie, na pesterijen, na een liefdesbreuk, na tegenvallende resultaten, bij een negatief zelfbeeld, toekomstbeeld,...

 

Ik vind dat we de oorzaak voor een groot deel in de schoenen kunnen schuiven van de maatschappij. Tegenwoordig ligt de nadruk op het ‘succes’ dat men moet behalen. Mensen die dit niet kunnen, voelen zich mislukt. Ze worden als de ‘zwakkelingen’ beschouwd. Zo voelen ze zich verlaten doordat ze familie of vrienden van zich afstoten.
Daarnaast moeten de ‘volwassenen’ een voorbeeldfunctie aannemen, helaas is dit niet altijd het geval. De maatschappij heeft deze volwassen mensen ‘gecreëerd’  
(= gericht op succes, gericht op het geld,…). Duizenden jongeren weigeren daarom om volwassen te worden.

 

Aan de ene kant begrijp ik hen, maar aan de andere kant vind ik dat zelfmoord toch vrij egoïstisch is. Iemand die uit het leven stapt, doet mensen in zijn/ haar omgeving veel verdriet aan. Die persoon denkt op dat moment enkel aan zichzelf. Hij/ zij wil niet meer bestaan, maar denkt niet aan de gevolgen en de leegte die men nalaat bij vrienden, familie,… 

De laatste tijd schrik ik er niet meer van als er iemand zelfmoord heeft gepleegd. Het gebeurt steeds vaker. We staan in Europa aan de top van de landen waar zelfmoord… Niet iets om fier over te zijn… voorkomt.

'I have a dream'

Volgens mij hebben alle kleurlingen dezelfde droom als Martin Luther King. Racisme blijft een maatschappelijk probleem dat nog steeds niet is opgelost. Vele mensen geloven dat dit probleem nooit zal worden opgelost. Ik denk in tegenstelling tot de meeste dat er wel ooit een tijd zal komen waar zwarte jongens en meisjes hand in hand zullen lopen met blanke jongens en meisjes. Waar iedereen vrij is om te gaan en te staan waar hij/ zij wil. Dit is natuurlijk niet vanzelfsprekend en is ook nog niet voor direct, maar er is toch enige evolutie te bespeuren...

 

Martin Luther King was de eerste zwarte die een grote stap heeft gezet in de racistische maatschappij. Zijn opvolger was Barak Obama, de voorlopige president van Amerika. Dat een kleurling vandaag aan het hoofd van de wereld staat had niemand ooit gedacht.  Net zoals Martin wil Barak dezelfde droom volgen. Tegenwoordig voelen de ‘blanken’ zich nog altijd beter dan de ‘zwarten’. Ik vind dat je iedereen gelijk moet behandelen, ongeacht kleur, afkomst of geaardheid. Vandaag is dit zeker nog niet zo vanzelfsprekend maar ik geloof dat er ooit wel zo’n dag komt.

Opgroeien in verbondenheid - Anouk Depuydt

Inspiratie: http://www.opgroeieninverbondenheid.nl/

Ik vind dat je de medemens, het materiële, de natuur,… pas respectvol kunt behandelen als je enig respect hebt voor jezelf. Je moet jezelf eerst leren aanvaarden, je goed in je vel voelen vooraleer je dit bij de ander kunt toepassen.

Kinderen hebben positieve ervaringen nodig waarin ze zich verbonden voelen met zichzelf, de ander, materiële dingen, de maatschappij, de natuur. Het is dus belangrijk dat je met de kinderen over hun gevoelens en verlangens praat.

Stimuleer het kind om in de natuur veel om zich heen te kijken en zich te verwonderen. Laat hen naar de stilte luisteren. Wanneer je met het kind van kleins af een band opbouwt in de vijf levensdomeinen van Anouk Depuydt, gaan de kinderen zich hierdoor meer inzetten en verantwoordelijkheid opnemen.

Omgevingscirkels opgesteld door Anouk Depuydt:

Living Values op school...

In onze samenleving moeten we o.a. kunnen omgaan met de andere, respect tonen voor elkaar, samenwerken, verdraagzaam zijn,… Dit kun je pas op een ander toepassen als je het zelf ‘bent’. Ik licht deze stelling toe a.d.h.v. enkele voorbeeldjes:

-       Je moet eerst zelfrespect hebben vooraleer je respect kunt tonen voor een ander.

-       Een gezonde dosis zelfrespect is de algemene waardering van iemand ten opzichte van zichzelf. Hoe beoordeel ik mezelf? Welke successen kan ik behalen?

-       Wees positief en kijk altijd naar een oplossing.

-       Verban je negatieve gedachten (zoals: ‘het zal me niet lukken’, ‘ik ben te dik’, ‘ik ben te dom’,…

 

Living Values vind ik een erg goed initiatief. Op school biedt ze workshops aan over hoe je het kind laat weten dat het uniek is. Ze gaan uit van het positieve en door de jongere te waarderen vergroot men zijn zelfrespect en vergroot men zijn slaagkansen op elk gebied. Het kind ontdekt zo wat het voor een ander kan betekenen. Living Values stimuleert het kind om zonder oordeel naar zichzelf en anderen te kijken. 

 

Dit is geen gemakkelijke opdracht, maar wel de moeite waard. Via deze workshops leren kinderen dat ze belangrijk zijn in de maatschappij, dat ze elk hun eigen talenten hebben. Ze zullen stapsgewijs leren hun eigen verantwoordelijkheid op te nemen en bewust beslissingen leren maken.