dinsdag 18 december 2012

Het Rijlandsmodel

Ik ben ‘neutraal’ voor dit model. Het Rijlandsmodel heeft meer oog voor andere zaken dan geld en de belangen van de aandeelhouder alleen. Zo is iedereen in dit model even belangrijk. Het gaat dan van werknemers, klanten tot leveranciers. Dit alles is mooi gezegd op papier, maar komt volgens mij niet met de werkelijkheid overeen.  

Doordat de overheid zich afzijdig houdt, neemt dit de vorm aan van neoliberalisme, waar ik geen voorstander van ben. Ik vind dat de overheid een oogje in het zeil moet houden voor de vrije markt. Want op deze manier is er nog steeds een groot verschil tussen de ‘professionals’ en de anderen. Zo gaan zij niet open staan voor kritiek en doen ze waar ze zin in hebben. Er moet hier dus duidelijk verandering in komen zodat iedereen in praktijk ook gelijk behandeld wordt.

Een positief punt is wel dat alles gericht is op een lange termijn. Het gaat dus niet enkel om het voortbestaan van een organisatie, maar ook naar van een langdurige relatie met werk- gevers en nemers onderling.

Bond zonder naam

Bond zonder Naam is een maatschappijkritische beweging die vooral bekend is van de spreuken die uitnodigen tot reflectie, verdieping en verandering. Ze kijken met een kritisch oog naar de maatschappij en brengen acute problemen onder de aandacht. Daarnaast willen ze ook de universele waarden in de kijker zetten. Ik kijk op naar vrijwilligers, ook van andere organisaties, die hulpverlening bieden aan de medemens. Door aandachtig te luisteren naar het ‘waarom’, ‘hoe’ en ‘wat’ mensen zeggen, ontvang je bruikbare gedachten die toch wel iets met je kunnen doen.


Klik hier en kom op de site terecht!

Ik vind Bond zonder Naam origineler dan sommige andere organisaties. Dit komt omdat ze gebruik maken van korte en krachtige spreuken, die heel wat willen zeggen. Ze zetten je aan tot nadenken. Bijvoorbeeld de spreuk van december 2012 is: ‘weer of geen weer, altijd welkom.’ Een zin die gaat over eenzaamheid bij de Belgen. Bond zonder Naam wil hier iets aan doen en lanceerde op 12/12/12 een campagne om zo eenzaamheid bij jezelf en andere te herkennen. Zo zie je dat ze heel wat doen, natuurlijk hebben ze onze hulp nodig! Daarom denk ik dat het interessant is als iedereen per maand eens de spreuk leest en soms mee doen met de campagne voor Bond zonder Naam. Dit stimuleert een positieve samenleving en ik denk dat iedereen dit wil, niet?

Moeten te populaire studies duurder worden?

Ik kan mij vinden in beide standpunten, maar ik volg vooral Michiel Horsten. Ik vind het niet aanvaardbaar dat populaire studies duurder worden. En dit vooral voor de volgende reden: je kan geen studierichting kiezen waar je niet voldoende voor gemotiveerd bent. De richting bepaalt je toekomst, je geluk. Het bepaalt later de ‘zin’ van je leven. Het is alsof de regering je droom afpakt. Mensen hebben het recht om eigen keuzes te maken en staan daar dan ook de volle 100% verantwoordelijk voor als ze later geen werk vinden. ‘Iedere jongere heeft de grootste kans op succes als hij/ zij kiest op basis van zijn persoonlijke interesse en motivatie’, zegt Michiel Hortsen. Het mag niet zijn dat een sociaal zwakkere moet opdraaien om onze arbeidsmarkt in ‘leven’ te houden. Dit door een keuze te maken waar hij/ zij niet volledig achterstaat.

Misschien is het beter om werklozen, 50+-ers,… een korte basiscursus te geven voor beroepen waar men naar ‘schreeuwt’ dan het inschrijvingsgeld te doen stijgen. Als er jongeren zijn die graag burgerlijk ingenieur of chemie willen studeren vind ik dat de overheid het studiegeld mag doen dalen. Natuurlijk is dit laatste idee wat onrealistisch omdat men ergens het geld vandaan moet halen. Door enkele richtingen ‘goedkoper’ te maken, verliezen ze geld omdat dit niet gecompenseerd wordt met iets anders.

donderdag 15 november 2012

KMS – Kerkwerk multicultureel Samenleven

Iedereen heeft een kijk op het leven, een persoonlijke levensbeschouwing. Deze kijk moeten we trachten te respecteren. Maar soms kan de visie ook te ver gaan.

Racisme en discriminatie zijn aspecten waar we soms dagelijks mee geconfronteerd worden (op het nieuws, in de omgeving,…). Er heersen in ons land verschillende culturen en subculturen (postmoderniteit). Tegenwoordig stijgt de immigratie in ons land. Ikzelf ben geen racist, maar ik vind dat er nu een ‘stopknop’ moet zitten op de immigratie. Ik zie het, zoals velen als een kwestie van grens- en grondgebiedbewaking. Vluchtelingen, asielzoekers krijgen soms een huis toegewezen in België. Waardoor de plaats voor ‘ons’ verkleint.
Deze visie op o.a. immigratie wil KMS veranderen. Ze willen het oorspronkelijke ‘vertrekverhaal’ van immigranten aanhalen. Hun hoofddoel is eigenlijk om personen en groepen te ontwikkelen zodat ze een interactie of dialoog met elkaar kunnen aanvatten. Hierdoor wordt onze samenleving wat ‘gezonder’ en dalen de vernederende houdingen.
Ik vind het een zeer mooi initiatief. Moest ik het verhaal, de oorzaak weten van enkele immigranten, denk ik dat mijn mening zou herzien.

Op de site van het KMS vind je verschillende nieuwsfeitjes, religieuze evenementen uit je regio. http://www.kms.be/?menu_id=46

50+ en afgeschreven

 (klik op afbeelding)

In onze maatschappij moet alles jong en piepjong zijn. Wanneer iemand door omstandigheden (recent voorbeeld: Ford Genk) op zijn/ haar 45e ontslagen wordt, is het enorm moeilijk om een nieuwe job te vinden. Ik vind het zo jammer dat mensen op hun leeftijd beoordeeld worden.
In het filmpje is Freddy De Bosscher maar liefst 200 keer gaan solliciteren zonder enig resultaat. Ook al heeft hij een universitair diploma en was hij succesvol in zijn vorige job, dan nog nemen ze hem niet aan. Vervolgens kan het een deuk in je zelfvertrouwen brengen en zijn de dagen thuis eentonig.

In Vlaanderen zitten maar liefst vijftigduizend 50+ers zonder werk. Amper 3 % daarvan vindt opnieuw werk. Vooral laaggeschoolden hebben het moeilijk. Dit komt wellicht doordat fabrieken steeds meer en meer automatischer gaan werken, waardoor mensen niet meer nodig zijn. De mensen die er nog zijn, zullen jonge werknemers zijn. Tegenwoordig moet alles in zo’n kort mogelijke tijd een zo hoog mogelijk rendement (= opbrengst) realiseren. Aan de andere kant is onze loonpolitiek het grootste probleem. Vaak denkt de werknemer dat 50+ers te ‘duur’ zijn. Soms is dit ook wel het geval, maar niet altijd.
Ik vind dat 50+ers dezelfde kans moeten krijgen dan een 25e jarige. Wie een loyale werknemer zoekt kan dit bij een 50+er vinden, doordat hij/ zij de komende 15 jaar niet meer van werk verandert.

donderdag 8 november 2012

Cohousing

Cohousing is te vergelijken met een bouwgroep (groep mensen die hun krachten bundelen in een woonproject) In het begin stelde ik me hier enkele vragen bij, maar na het lezen van de volgende site (http://www.cohousingplatform.be/index.php?option=com_content&view=article&id=49&Itemid=117)  ben ik ervan overtuigd dat cohousing weldegelijk perfect past in onze maatschappij.

 Enkele voordelen die cohousing met zich meebrengt:

-       Als je enkele gemeenschappelijke ruimtes voorziet, kun je regelmatig gezamenlijk de maaltijd gebruiken. Dit onderhoudt de sociale band en biedt tijdwinst doordat in groep kan worden gekookt.

-       Er wordt onder andere gebruik gemaakt van carpooling = stimuleert het milieuvriendelijke gedrag. De fiets en het openbaar vervoer zijn evenwel de eerste keuze vervoersmiddelen.

-       Kinderopvang of crèches vormen geen enkel probleem doordat er altijd iemand is  die een oogje in het zeil houdt.

-       Wanneer luxeproducten dienen te worden gekocht vormt men groepjes om die aan te kopen.

è Zo breng je respect op voor het materiaal, voor elkaar.

è Men leert eigen verantwoordelijkheid te dragen.

è Doordat je producten of andere zaken moet leren kiezen, heerst er democratie van binnenuit. Via een consensus leer je met elkaar vergaderen en overleggen.

è Dit is misschien een extra voordeel voor het kind. Als het later groepswerk zal doen, zal het al weten welke technieken je tijdens een overleg kunt toepassen.

-       Vandaag is er een tekort aan woningen. Door cohousing maakt men efficiënter gebruik van de ruimte, doordat huizen dichter op elkaar worden geplaatst.

-       Iedereen is anders, iedereen heeft zijn eigen talenten. Er heerst een spontane uitwisseling en deelt de vaardigheden, kennis,… met elkaar.

-       Het is ook een intergenerationele woonvorm. Bij het kiezen van een site of in de ontwerpfase van de bouw –en/ of verbouwingen houdt men rekening om de wooneenheden zowel kind- als seniorvriendelijk in te richten.

Wat doen wij met onze wereld dat zovele jongeren er niet meer in willlen leven?

Inspiratie: http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=F33FBPJ6

Zoals in het artikel wordt vermeld, speelt de ‘waarom- vraag’ door ons hoofd wanneer er iemand uit het leven stapt. Volgens mij kan niemand een antwoord geven waarom iemand zelfmoord pleegt. Ik denk dat het vooral te maken heeft met de vele problemen waar de persoon op dat moment mee te kampen heeft. Vaak pleegt men zelfmoord omdat men depressief is, het leven niet meer aankan, na een ruzie, na pesterijen, na een liefdesbreuk, na tegenvallende resultaten, bij een negatief zelfbeeld, toekomstbeeld,...
 
Ik vind dat we de oorzaak voor een groot deel in de schoenen kunnen schuiven van de maatschappij. Tegenwoordig ligt de nadruk op het ‘succes’ dat men moet behalen. Mensen die dit niet kunnen, voelen zich mislukt. Ze worden als de ‘zwakkelingen’ beschouwd. Zo voelen ze zich verlaten doordat ze familie of vrienden van zich afstoten.
Daarnaast moeten de ‘volwassenen’ een voorbeeldfunctie aannemen, helaas is dit niet altijd het geval. De maatschappij heeft deze volwassen mensen ‘gecreëerd’  
(= gericht op succes, gericht op het geld,…). Duizenden jongeren weigeren daarom om volwassen te worden.
 
Aan de ene kant begrijp ik hen, maar aan de andere kant vind ik dat zelfmoord toch vrij egoïstisch is. Iemand die uit het leven stapt, doet mensen in zijn/ haar omgeving veel verdriet aan. Die persoon denkt op dat moment enkel aan zichzelf. Hij/ zij wil niet meer bestaan, maar denkt niet aan de gevolgen en de leegte die men nalaat bij vrienden, familie,… 

De laatste tijd schrik ik er niet meer van als er iemand zelfmoord heeft gepleegd. Het gebeurt steeds vaker. We staan in Europa aan de top van de landen waar zelfmoord… Niet iets om fier over te zijn… voorkomt.