Het Rijlandsmodel

Ik ben ‘neutraal’ voor dit model. Het Rijlandsmodel heeft meer oog voor andere zaken dan geld en de belangen van de aandeelhouder alleen. Zo is iedereen in dit model even belangrijk. Het gaat dan van werknemers, klanten tot leveranciers. Dit alles is mooi gezegd op papier, maar komt volgens mij niet met de werkelijkheid overeen.  

Doordat de overheid zich afzijdig houdt, neemt dit de vorm aan van neoliberalisme, waar ik geen voorstander van ben. Ik vind dat de overheid een oogje in het zeil moet houden voor de vrije markt. Want op deze manier is er nog steeds een groot verschil tussen de ‘professionals’ en de anderen. Zo gaan zij niet open staan voor kritiek en doen ze waar ze zin in hebben. Er moet hier dus duidelijk verandering in komen zodat iedereen in praktijk ook gelijk behandeld wordt.

Een positief punt is wel dat alles gericht is op een lange termijn. Het gaat dus niet enkel om het voortbestaan van een organisatie, maar ook naar van een langdurige relatie met werk- gevers en nemers onderling.

Bond zonder naam

Bond zonder Naam is een maatschappijkritische beweging die vooral bekend is van de spreuken die uitnodigen tot reflectie, verdieping en verandering. Ze kijken met een kritisch oog naar de maatschappij en brengen acute problemen onder de aandacht. Daarnaast willen ze ook de universele waarden in de kijker zetten. Ik kijk op naar vrijwilligers, ook van andere organisaties, die hulpverlening bieden aan de medemens. Door aandachtig te luisteren naar het ‘waarom’, ‘hoe’ en ‘wat’ mensen zeggen, ontvang je bruikbare gedachten die toch wel iets met je kunnen doen.



Klik hier en kom op de site terecht!

Ik vind Bond zonder Naam origineler dan sommige andere organisaties. Dit komt omdat ze gebruik maken van korte en krachtige spreuken, die heel wat willen zeggen. Ze zetten je aan tot nadenken. Bijvoorbeeld de spreuk van december 2012 is: ‘weer of geen weer, altijd welkom.’ Een zin die gaat over eenzaamheid bij de Belgen. Bond zonder Naam wil hier iets aan doen en lanceerde op 12/12/12 een campagne om zo eenzaamheid bij jezelf en andere te herkennen. Zo zie je dat ze heel wat doen, natuurlijk hebben ze onze hulp nodig! Daarom denk ik dat het interessant is als iedereen per maand eens de spreuk leest en soms mee doen met de campagne voor Bond zonder Naam. Dit stimuleert een positieve samenleving en ik denk dat iedereen dit wil, niet?

Moeten te populaire studies duurder worden?

Ik kan mij vinden in beide standpunten, maar ik volg vooral Michiel Horsten. Ik vind het niet aanvaardbaar dat populaire studies duurder worden. En dit vooral voor de volgende reden: je kan geen studierichting kiezen waar je niet voldoende voor gemotiveerd bent. De richting bepaalt je toekomst, je geluk. Het bepaalt later de ‘zin’ van je leven. Het is alsof de regering je droom afpakt. Mensen hebben het recht om eigen keuzes te maken en staan daar dan ook de volle 100% verantwoordelijk voor als ze later geen werk vinden. ‘Iedere jongere heeft de grootste kans op succes als hij/ zij kiest op basis van zijn persoonlijke interesse en motivatie’, zegt Michiel Hortsen. Het mag niet zijn dat een sociaal zwakkere moet opdraaien om onze arbeidsmarkt in ‘leven’ te houden. Dit door een keuze te maken waar hij/ zij niet volledig achterstaat.

Misschien is het beter om werklozen, 50+-ers,… een korte basiscursus te geven voor beroepen waar men naar ‘schreeuwt’ dan het inschrijvingsgeld te doen stijgen. Als er jongeren zijn die graag burgerlijk ingenieur of chemie willen studeren vind ik dat de overheid het studiegeld mag doen dalen. Natuurlijk is dit laatste idee wat onrealistisch omdat men ergens het geld vandaan moet halen. Door enkele richtingen ‘goedkoper’ te maken, verliezen ze geld omdat dit niet gecompenseerd wordt met iets anders.